Practice what you preach??

Dat ik binnenkort de website van mijn eigen bedrijf lanceer, beschouw ik als een hoogtepunt. Op de site bied ik diensten aan waarin 'het verhaal' centraal staat. Waarin ik de kracht, essentie en toegevoegde waarde van het verhaal benadruk. Vrijwel alle content klaar voor oplevering van de site. Blijkt, na kritisch en vakkundig oog van collega ondernemer Maarten, dat mijn eigen verhaal ontbreekt. Ahum... hoezo 'practice what you preach'?

Dus schreef ik vanochtend alsnog dat ik al van jongs af aan ben gefascineerd door verhalen. Luister en kijk ik naar verhalen en schrijf ik (ze) zelf ook. Bijvoorbeeld over specifieke indrukken, maar ook over dagelijkse beslommeringen. De frequentie varieert van dagelijks tot soms maanden niet. Maar altijd is daar weer het moment waarop ik mijn pen pak of achter de laptop kruip. Een verlengstuk van mijn hart en hoofd, een manier om van me af te 'praten'.

Een paar jaar geleden besloot ik mijn gedachtespinsels te bundelen. De aandacht voor mijn persoonlijk verhaal, het categoriseren van alle levensgebeurtenissen, bracht mij tot de kern en essentie en gaf mij inzage in wie ik ben en waar ik nu sta. De intensieve manier waarmee ik mezelf onder de loep legde, zorgde eerst voor ietwat onrust en chaos. Het borrelde in mijn hart en in mijn hoofd. Het ontleden van mijn eigen leven was, ondanks verscheidene confrontaties, uiteindelijk een feest. Ik herkende mezelf als hoofdpersonage steeds meer in mijn eigen verhaal. En wat nog belangrijker was: ik erkende mezelf.

Ik begreep waarom ik op mijn eigen wijze handelde en beslissingen genomen had. Mijn karakter. Dus van mij. Mijn brede interesse, creativiteit, leergierigheid en behoefte aan verandering en vernieuwing. Van mij. Ik leerde om van mezelf te houden. Ik committeerde me aan mezelf. Was trots op mijn identiteit.

Vanaf dat moment begon ik te stralen. Mijn energievat liep weer vol en er ontstond ruimte voor een manier van leven zoals ikzelf graag wil. Een manier waarop ik gezien, dan wel herkend wil worden. Aandacht voor mijn eigen verhaal zorgde voor een adrenalinestoot waar ik af en toe nog steeds een stevige puls van meekrijg. Niets liever wilde ik anderen ook de ervaring van de kracht van verhalen meegeven en laten voelen. Zo deelde ik mijn indrukken via diverse blogs. Ik interviewde mensen en plaatste ze via het verhaal op een voetstuk, zette ze in de spotlight. Ik bedacht manieren om de creativiteit bij anderen aan te wakkeren. Om ze buiten de gebaande paden eens met andere ogen naar zichzelf te laten kijken. Lef en durf! Prachtige eigenschappen, die iedereen in zich heeft en -eventueel met een zetje- kan laten zien. Of het nu zakelijk is of privé.

Is dit het einde van mijn/deze ontdekkingsreis? Het Elixer? Nee, natuurlijk niet. Zolang als ik leef zullen er gebeurtenissen plaatsvinden die mij nóg meer laten groeien en nóg meer laten weten wie ik ben en waar ik voor sta. Maar vandaag schrijf ik dit op. Met de opluchting en dankbaarheid voor verworven inzichten die ik ervaar, voel en wil beleven. De tijdens eerdere reizen opgedane ervaringen dwarrelen neer in het juiste perspectief. In mijn juiste perspectief. Mijn waarheid voor NU.

Om me vervolgens weer op te maken voor een nieuwe reis? Nee, liever nog even genieten van dit moment. Mijn schat aan kennis en ervaring voor NU heb ik veroverd. Wil ik graag delen. Ik stop met tikken, mail mijn verhaal aan de webmaster, slurp een laatste slok koffie uit de beker en roep mijn honden. De zon nodigt uit voor een wandeling. Een perfecte start van de dag!

Mijn site http://www.uit-ver-groot.nl/ gaat binnenkort online.